Maandag 5 mei 2014, BEVRIJDINGSDAG
Vanmorgen om 07.00 uur heb ik samen met een verpleegkundige Dennis naar de operatiekamer gebracht. Dennis was zenuwachtig/gespannen, maar nog steeds blijft hij zeggen, het moet eruit. Ik was om 03.00 uur wakker en ben er om 04.00 uur uitgegaan, wat zitten lezen en nadenken. Steeds wezen kijken bij Dennis maar die lag heerlijk te slapen, wat een zegen dat je dat onder deze omstandigheden kan, wat een kanjer. Het lange wachten is begonnen. We zijn met Wady en Wieneke Amsterdam in geweest, Noordermarkt, Negen straatjes, lunchen maar de tijd blijft kruipen. 16.00 uur terug in het ziekenhuis. Nu begint de spanning enorm toe te nemen omdat de neurochirurg zou bellen zodra Dennis bij kennis zou zijn. Wally hield het niet meer uit en trok zich terug in de gebedsruimte om een kaars aan te steken. Ze kon alleen nog maar huilen en bidden. De neurochirurg belde om 17.30 uur met goed nieuws, de operatie was technisch geslaagd, hij had veel weg kunnen halen en Dennis was bij kennis en heel belangrijk hij kon alles goed bewegen en hij kon praten. Wij hebben hem op de ic bezocht. Nu volgen er nog spannende uren.
Ik ben heel blij voor jullie,dat het zo goed is gegaan!
Dat geeft vertrouwen,
Liefs Els
Lieve Dennis,
Ik had mij geen mooiere Bevrijdingsdag kunnen wensen om van je pa en ma te horen dat de operatie meer dan geslaagd te noemen is!!!
Ook voor de komende periode: vooral positief blijven en wie weet kun je dan weer snel naar je eigen huis.
Lieve Ger, Wally en Dennis,
Wat een spanning. En vooral wat een bevrijding! Fysiek maar zeker ook geestelijk. Nu volgen er nog spannende uren en dagen, maar heb vertrouwen.
Heel veel liefs van Astrid en Eric